Nga Edmond Arizaj
O Zot! Si s’pate pak mëshirë, po na bëre kaq të pamend ne shqiptarëve!
Jo një e dy. Jo njëqind e njëmijë…
Si mundet vallë, si mundet, të rreshtohemi kaq fëmijërisht e ushtarakisht, o pas, o para, një këngëtari serb?
Si mundet vallë të kthejmë pushkët kundër njëri-tjetrit në emër të një këngëtari serb, qoftë edhe si strumbullar për të zbrazur të tjera hatërmbetje e shigjet-helmëse karshi njëri tjetrit.
Nga erdhi kjo duhmë e zezë përçarjeje?
E pandodhur edhe kur në Shqipëri zbriti ekipi kombëtar serb, dhe e mbani mend se çfarë ngarkese kishte atëkohë.
Nuk e di. Nuk e di pse kaq pamend. Veçse atje në Serbi, do jenë duke fërkuar barkun.
Një këngëtar e i bën shqiptarët lëmsh, po një politikan serb, po disa, po mijëra lobistë?!
E mos qoftë e thënë që pamendësia jonë të jetë transmetuar “kanaleve” të thashethemit diplomatik.
-Çfarë, çfarë po bëjnë ata shqiptarët.
-Hahaha. Po zihen mes veti kush e do më shumë atdheun; ata që dëgjojnë këngë serbe, apo ata që ushqehen me mall serb.
Kuku nëne, do sokëllinte baca Isë e do kthehej përmbys aty në varr, pranë Mitrovicës.